وقتی صحبت از فناوری پوشیدنی میشود ، احتمالاً در مورد ردیاب های ورزشی که ورزشکاران روی مچ دست خود می پوشند ، فکر می کنید. اما پیراهن ، شلوار یا حتی جوراب چیزهایی هستند که احتمالاً بهشان فکر نمی کنید. با برخورد تکنولوژی با پوشاک ، تحول عظیمی در صنعت پوشاک درحال شکل گیری است. ایده لباس هوشمند کاملاً جدید نیست ، اما تا به امروز ، در دسته های کوچک برای مقاصد بسیار جالب – مانند ورزش های حرفه ای ساخته شده است.
عملکرد حرفه ای
تیم ملی فوتبال مردان آلمان پیراهن های عملکرد هوشمند آدیداس را میپوشند. این پیراهن ها بازیکنان را در طول بازی ها و تمرینات تیم ردیابی می کنند. مربیان از معیارهایی مانند سرعت ، ضربان قلب و فاصله برای تهیه برنامه های آموزشی آینده استفاده می کنند و استراتژی بازی را توسعه می دهند. میتوان علت برد این تیم در جام جهانی 2014 را تهیه استراتژی حرفه ای با استفاده از همین پیراهن ها نام برد.
علاوه بر آن ، چندین تیم NBA در حال استفاده از لباسهای جاسازی شده با فناوری به نام OptimEye برای تشخیص زودرس آسیب و بهبودی سریعتر هستند. این دستگاه ریز در پیراهن بازیکنان در ناحیه بین تیغه های شانه بافته می شود. این دستگاه قادر است سرعت ، ضربان قلب ، ارتفاع پرش و سایر داده ها را تشخیص دهد. مربیان و کارمندان پس از بررسی داده ها و بررسی تغییرات در روند و کارایی بازیکنان میتوانند متوجه بروز آسیب دیدگی در بازیکنان شوند.
با گسترش صنعت ردیابی تناسب اندام ، فناوری IoT کوچکتر و گرانتر می شود ، ایده لباس تناسب اندام هوشمند برای مصرف کنندگان متوسط در حال گسترش است. رالف لورن پیراهن تمرین PoloTech را به فروش می رساند که اطلاعات شما را در آیفون یا اپل واچ نمایش میدهد. شرکتی به نام Sensoria حتی جوراب های هوشمند را مخصوص دوندگان ساخته است که داده های مربوط به قدرت و سرعت و مسافت طی شده توسط دونده را نمایش میدهد و به شما می گوید چه موقع تعویض کفش شماست.
فراتر از تناسب اندام
تمرکز اصلی لباس های هوشمند فعلی ، قرار دادن سنسورها درون لباس ها است ، اما آینده این بخش از بازار در برداشتن گامی در روند تولید نهفته است. منسوجات الکترونیکی قدم بزرگ بعدی در تکنولوژی IoT است. به این مفهوم که بافندگی پارچه های هوشمند مانند پارچه ای که هر روز می پوشیم ، به نظر می رسد و احساس می شود – نه فقط مخصوص باشگاه ورزشی ، بلکه برای کار های روزمره.
دانشگاه ایالتی اوهایوقدم اول در این زمینه را برداشته و پارچه هایی را با موفقیت ایجاد کرده است که حاوی آنتن هایی هستند که به عنوان حسگر برای تلفن های هوشمند عمل می کنند. بنابراین ، به جای استفاده از حسگر های تعبیه شده در لباس های از قبل دوخته شده ، دانشمندان این دانشگاه در واقع در حال بافتن سنسورها داخل پارچه ای هستند که می توانند در هر لباسی مورد استفاده قرار گیرند. این بدان معنی است که شلوار جین ، کاپشن و تی شرت شما قادر به جمع آوری ، ذخیره و ارسال اطلاعات خواهند بود.
اما چرا؟
منسوجات الکترونیکی عالی به نظر می رسد ، اما عملکرد آنها چیست؟ در اینجا فقط چند مورد از استفاده از آنها در دنیای واقعی وجود دارد:
- ژاکت خود را گم کردید؟ با استفاده از این تکنولوژی آنرا پیدا کنید
- آیا باید تلفن خود را شارژ کنید؟ آن را در جیب خود قرار داده و شلوارتان به عنوان شارژر عمل می کند.
- نگران اصالت لباس نام تجاری خود هستید؟ اسکن کنید. بارکد های بافته شده در پارچه از تقلب در لباس های سطح بالا جلوگیری می کنند.
- فراتر از مد ساده ، بیمارستان ها می توانند از لباس های ساخته شده از پارچه هوشمند برای نظارت بر مانیتور ها استفاده کنند.
- سربازان و ماموران با پوشیدن لباس ساخته شده از پارچه های هوشمند می توانند از نظر بهداشتی و ایمنی کنترل شوند.
سنسورها و سخت افزار
بحث ما تاکنون بر روی پارچه هوشمند به عنوان یک سنسور متمرکز شده است. یک ابتکار جدید گوگل با نام Project Jacquard با ایجاد پارچه ای هوشمند و حساس به لمس ، دقیقاً مانند دستگاه هوشمند شما ، این مفهوم را در پیش گرفته است. همان الیافی که برای ساخت صفحه لمسی روی آیفون شما ترکیب شده اند می توانند با پارچه های سنتی بافته شوند تا سخت افزار پوشیدنی ایجاد شود این بدان معناست که می توانید با ضربه زدن به آستین خود ، ولوم هدفون خود را تغییر دهید. یا زدن انگشت به مچ دست خود ، تماس های تلفنی را پاسخ دهید.
حرکت بعدی صنعتی برای IoT
طبق گزارشات موجود در سال 2015 ، ارزش بازار منسوجات الکترونیکی 100 میلیون دلار بوده است. اما با افزایش تقاضا برای فناوری پوشیدنی و پذیرش انبوه ، نقاط قیمتی کاهش میابند ، پیش بینی می شود ارزش این بازار تا 10 سال آینده به 3 میلیارد دلار برسد.
